En word opnieuw verliefd in een walhalla van inspiratie.
Isaac Israels dit keer. Plek des onheils: Kroller Muller.
Of word ik nou blij omdat ik mezelf zie? (de essentie van sommige verliefdheden)
Sommige dingen weet je al lang.
Nog lang voordat je in 1993 in de Nes gaat werken, nog lang voordat je jezelf Neske noemt.
Nog lang voordat je je eerste voet in Amsterdam zet.
Je weet dat je er thuis hoort. En niet louter alleen omdat je vader daar woont, of omdat je er verwekt bent.
En dan...
Op een dag...
zie je zo'n schilderij uit de jaren weet ik veel en wordt het bevestigd.
Daar sta ik dan.
Toen al.
(afbeelding Cafe Chantant in de Nes - Isaac Israels, 1893)
1 opmerking:
Prachtig!
Een reactie posten