Stonden we twee maanden geleden nog heftig te dansen op het knuffelfeest in Blijburg...
Lees ik zonet dat je er echt niet meer bent.
Toen ik over je vermissing hoorde, bleef ik er steevast in geloven dat je op die dag in januari toen je verdween,
gewoon de trein naar Frankrijk had genomen. Zonderling als je altijd was.
Dat je Nederland zonder iets te zeggen achter je had gelaten. Op weg naar Frankrijk, waar ze je wel met open armen ontvingen, om daar die film te maken waar je me enthousiast dansend over vertelde.
Misschien is dat wel zo. En ben je daar. Somewhere, somehow...
Ik hoop het.
1 opmerking:
Die akelige vervelende zekerheid.
Shit.
Een reactie posten