Vroeger hadden wij een dynamo.
Nu hebben we batterijen op en in onze lichtjes.
Overal in de stad zie ik brandende lampen op verlaten fietsen en ik,
als een soort van nieuwe tandenfee annex zandman in spe,
kan de neiging niet onderdrukken ze her en der uit te drukken.
Gelooft u me: ik heb het er druk mee.
Soms fiets ik voorbij, maar dan fiets ik alsnog terug om op het knopje te drukken.
Uit dat licht.
Ik wil die ander de leegte besparen van een zwakke koplamp de volgende dag.
Iets totaal anders, maar hetzelfde eigenlijk: twee vrienden van me die elkaar nog niet kennen,
die net als jij en ik de nodige klappen hebben gehad, maar open zijn en willen leren en groeien in dit leven,
en dat ook aankunnen,
en waarvan je denkt dat ze wel bij elkaar passen...
Als nieuwe tandenfee annex zandman in spe... Wat doe je dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten