"Is zij er ook?". Een vrouw met een pet op haar hoofd, staat geagiteerd mobiel te bellen op een straathoek bij een viaduct. Ze bijt op haar lip. Achter haar nadert oorverdovend een schoonmaakkarratje van de gemeente. "Wat?" schreeuwt de vrouw. "Wat zeg je?" Het karretje is op afstand. Langzaam keert iets wat op stilte lijkt terug de straat in.
"Ok. Dan weet ik genoeg." Haar vinger drukt op het rode balkje met "STOP GESPREK" op het schermpje van haar Iphone. Einde verbinding.
Een Marokkaan fietst voorbij met een damestas om zijn schouder. De vrouw met de pet kijkt hem na en je ziet haar denken wat ze nooit hardop zeggen zal.
Een dunne blonde jongen, witte middenklasse, staat naakt voor een laptop. Naast de laptop zit een zwart meisje dat de krant leest. Het beeldscherm van de laptop toont een Youtubefilmpje van Lenny Kravitz, I belong to you. De jongen probeert op dezelfde manier te dansen als Lenny maar zijn heupen willen niet mee. Het zwarte meisje kijkt op van haar krant, lacht geamuseerd en laat de krant op haar benen zakken.
Een boot vol mooie mannen komt aangevaren, obviously gay. In hun midden speelt een jongen hartstochtelijk funky een saxofoonsolo. De blonde jongen en het zwarte meisje zitten op een terrasje langs de kade. Hun vingers zijn verstrengeld. Ze kijken de boot na.
De boot vaart bijna onder de brug door als er in het midden van de brug uit het niets een man tevoorschijn komt met een trompet. De jongen zet de bril van het meisje op zijn neus. Het beeld wordt roze.
Naast de man met de trompet duikt de vrouw met de pet op. Ze kijkt speurend naar het terrasje aan de kade, maar ziet niet degene die ze daar hoopte te zien.
Out of the blue geeft de trompetman antwoord op de saxofoonsolo.
In haar zak gaat de Iphone over. Over de blazers heen horen we haar stem op de voicemail. [to be continued]
Het is zomer in de stad.
En de zon schijnt en het regent.
En ik krijg zomaar out of the blue allerlei scenes aangereikt die het vervolg zullen zijn van dat halve script dat op de plank hier achter me ligt.
Zoals het leven in je schoot geworpen.
Fijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten