Ik ben iemand die mensen snel tot vrienden benoemt. Mijn psych raadde me een half jaar geleden aan letterlijk uit te tekenen welke vrienden nou in de binnenste kring horen, en welke in de tweede, derde of kennissenkring. Dat heb ik tot op de dag van vandaag niet gedaan, en ik weet dat dat op angst duidt. Ben ik bang het te duiden? Kan ik het wel duiden? Hecht ik me net als in de liefde vaak aan de verkeerde partij misschien?
Vorige week liet degene die ik al jaren mijn beste vriend noem me na een ruzie diep in de nacht in de gietende regen achter, onder een viaduct in een donkere buitenwijk onder Amsterdam. Het was half 4 's nachts en alle andere "beste" vrienden lagen te slapen of hadden hun mobiel uitgezet en hoe meer engerds me voorbij liepen hoe paniekeriger ik werd. De enige die ik kon bereiken was een vriend die ik ondanks onze al 4 jaar durende fijne vriendschap toch - shame on me - niet in die eerste kring zou hebben getekend.
Maar hij bleek de ware vriend, die spontaan zelf op de fiets wou springen om me op te halen, en toen ik dat weigerde me uit mijn paniek wist te praten zodat ik ondanks de angst en de regen weer de fiets opsprong, en me toen - door de stromende regen een half uur lang via de mobiel - tot bij mijn voordeur loodste. Toen ik totaal doorweekt thuiskwam, ging de telefoon. Hij dus, om te checken of ik wel even onder de warme douche zou gaan staan...
Een keer trek je de conclusie, zong het Goede Doel of was het Toontje Lager?
Ik zing na deze vreselijke avond met prachtige uitkomst in ieder geval flink wat tonen later, maar zing uit volle borst nog "Vriendschap is GEEN illusie". Maar soms... soms heb je mekaar niks meer te vertellen of te leren misschien.
Vriendschap is in ieder geval geen goed doel.
Ik ben een wandelaar in de liefde en vriendschap.
Sommigen lopen een tijdje met me mee,
dan weer besluit iemand met de trein verder te reizen.
Soms kiezen we op een T-splitsing eensluidend voor links
of gaan eensluidend
uit elkander.
Anderen kom ik al een leven lang tegen
verwacht dan wel onverwacht
We laten steekjes vallen, pakken de draad weer op.
En heel soms blijft iemand definitief achter
omdat de weg te lang is
of de bui te hard, te nat.
Maar altijd in dialoog
met elkander.
Wat ik wil zeggen is dat het om liefde gaat. En respect. En vertrouwen. En veiligheid. En gedeelde passie en plezier. Maar als dat er niet meer is kan je beter de andere kant opgaan.
En die tekening alsnog maken, ach... wat stelt het voor? Dingen veranderen klaarblijkbaar. En als het klaar is blijkt dat ook klaar blijkbaar.
Vanwege de flexibele vorm die liefde, respect, vertrouwen, veiligheid en passie heeft.
Plezier is de eerste voorwaarde vind ik. Die vriendenkring onderhouden kost me een halve werkweek, maar ik doe het met plezier en gelukkig is er nu facebook. Handig om op te hoogte te blijven van eenieders wel en wee zonder al te veel heen en weer gebel of gemail. Blijft er meer tijd over om te wandelen en te reizen samen.
Niet met iedereen. Maar met sommigen.
Gedag tegen jou vriend, die vorige week nog mijn beste was.
Gedag tegen jou nieuwe vriend die ooit mijn beste wordt, en die een dezer dagen zomaar mijn leven kan komen binnenwandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten