Volgens het zelfhulpboekje "Heling na scheiding" moest Nicky een dagboek beginnen waarin ze het verhaal van haar scheiding moet opschrijven. Zo leert ze de feiten te scheiden van de fictie die ze er in haar hoofd van maakt. En daar zit ze dan: zuchtend aan mijn eettafel, wroetend in haar geheugen haar Hema-schriftje vol schrijvend. Tongpunt in de mondhoek, roodlakleren schoenneuzen schuren tegen elkaar aan, potlood met een gummetje als een wapen in de hand, in de mond, dan weer in de hand. Aandoenlijk. Bijna.
Ondertussen lees ik zoonlief de Grieken van Imme Dros voor. Hij is dol op alles wat met oudheid, mythen en sagen te maken heeft, en zegt dat hij het fijn vindt, de manier waarop ik lees... Het geeft hem eigen plaatjes in zijn hoofd, zegt hij.
Het allermooiste compliment wat je als moeder krijgen kan geloof ik.
Hij is al bijna 12, dus ik denk: voorlezen zolang ik nog kan.
Ik lees over Iason en Medea met een wee gevoel in mijn buik omdat ik uit ervaring weet wat komen zal. Ook ik was ooit Medea... Toch? Feit en fictie.
In 't echt en op 't toneel.
Hij gelooft nog dat het allemaal goed af zal lopen omdat Iason dat verdomde vlies in handen krijgt. Ondertussen ploetert Nicky door. Een dagboek is niet echt handig als je dyslectisch bent. Ik werp nog op dat ze ook plaatjes kan plakken, maar ze moet. En ze wil. En ze zal. De roodlakleren neuzen beginnne zwarte strepen te vertonen van het wrijven. Ik schenk haar wijn in en breng zoonlief naar bed.
Maar voor ik Imme Dros dichtsla valt mijn oog op het volgende:
"Toen de eerste mensen verhalen begonnen te maken om aan elkaar te vertellen, kwam er een eind aan de Chaos.
Taal legde vast wat een enkeling ooit bij toeval ontdekte: dat een stam bleef drijven, dat stenen vuur konden maken.
Taal ontwierp de wapens tegen verscheurende dieren.
Taal onderscheidde donker van licht en aarde van water.
Taal creëerde eenheid en tweestrijd, meesters en slaven.
Taal leerde tellen, meten, wegen.
Taal vond het wiel uit.
Mensen bedachten woorden voor al wat ze konden beheersen
en de machten die hun te hoog gingen,
noemden ze goden."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten