Ergens op een dooie hoek in Vinkeveen, zocht een rood laarsje haar rode evenknie.
Ze wist dat er ergens op de wereld een gelijkgestemd laarsje rond moest lopen, maar ze wist nog niet goed waar. Ook rode laarsjes blijken geen ogen in hun achterhoofd te hebben. Ook rode laarsjes zien niet altijd dat die ander naast ze loopt...
Ietwat eerder was Het meisje met de rode laarsjes ergens onderweg flink de weg kwijt geraakt.
Ergens tussen Vinkeveen en Leusden....
Zo vreselijk erg de weg kwijt geraakt dat ze niet eens meer wist waar Leusden lag en dat ze in een onbewaakt ogenblik haar rode laarsjes zomaar had uitgetrokken.
Als het meisje MET de rode laarsjes haar klassiekers iets beter had doorgenomen had ze dat nooit zomaar gedaan, en was ze waarschijnlijk gelukkig geworden in het peperkoekenhuisje van de heksenman, of beter nog: had ze gekozen voor een eeuwigdurende schone slaap tussen de doornen.
Maar neen. Zij moest zonodig haar rode laarjes uittrekken, waardoor ze dus Het meisje ZONDER de rode laarsjes was geworden. Geheel tegen beter weten in.
(Op dit moment bent u getuige van het heuglijke moment dat Het meisje haar weg EN de laarsjes weer terugvindt.)
[KLIK] zei mijn mobiel.
Aah... !
Ontroerend. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten