Midden des nachts
fietste ik over de verbindingsdam.
Ik zag een vrouw vallen.
En een man viel er prompt boven op.
Ze lachten.
Ze huilden.
Ze schuurden hun heupen tegen elkaar.
Ik hoorde hun woorden:
zij miste haar man.
hij miste zijn vrouw.
Desondanks genoten ze.
Van elkaar.
Ik pakte mijn camera.
Om het moment te vangen.
Maar ik was te laat.
Toen ik de hoek om sloeg,
hoorde ik haar snikken.
En herkende het gemis.
Herkende de rouw.
Nee...
de vrouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten